Groshansstraat, Rotterdam THEN (1959) and NOW (2013)

Mijn moeder en mijn kleine zusje Conny in 1958 voor de deur van onze toenmalige woning aan de Groshansstraat 10b te Rotterdam. Op de oude zwart/wit foto was alleen de deur van de buren (nr. 12) zichtbaar. Nu is het plaatje alsnog compleet…

My mother and my little sister Conny in 1958 in front of our house door at that time (#10b). On the original b/w photo, only the neighbour’s door (#12) was visible. Now the image finally is complete…

Het straatje waar ik de eerste negen jaren van mijn leven gewoond heb: de Groshansstraat in Rotterdam-West.
Boven is de straat gezien in de richting van de Mathenesserlaan en Samuel Mullerstraat. Alle gebouwen op de foto staan er nog na al die jaren. De kinderen op de z/w foto zijn mijn oudste zus (links), ik en buurmeisje Willie.
Onder is de straat gezien naar de Aelbrechtskade en (aan de overkant van de Schie) de Spangesekade en Mathenesserdijk. Het gebouw rechts (op de z/w foto het pakhuis van Henk Hartog meubelen) is inmiddels tot twee keer toe door nieuwbouw vervangen. De kinderen: mijn twee zusjes en ik. Op de achtergrond staat Willie.

Back to the place where I lived the first nine years of my life: the Groshansstraat in the west of Rotterdam.
Above is the street seen in the direction of Mathenesserlaan and Samuel Mullerstraat. All original buildings on this picture are still there after all those years. The kids on the b/w photo are my eldest sister (left), me and neighbor girl Willie.
Below is the street seen in the direction of Aelbrechtskade and (on the other side of the canal De Schie) Spangesekade and Mathenesserdijk. The building right (on the b/w picture the storehouse of Henk Hartog home furnihings) was in the meantime renewed twice. The kids are me, my two sisters and in the background Willie.

Rotterdam, Groshansstraat 1959 in 2013

Terug naar het straatje waar ik de eerste negen jaren van mijn leven gewoond heb: de Groshansstraat in Rotterdam-West.
De straat gezien in de richting van de Mathenesserlaan en Samuel Mullerstraat. Alle gebouwen staan er nog na al die jaren. De kinderen op de z/w foto uit 1959 zijn mijn oudste zus (links), ik en buurmeisje Willie.

I went back to the place where I lived the first nine years of my life: the Groshansstraat in the west of Rotterdam.
Seen in the direction of Mathenesserlaan and Samuel Mullerstraat. All original buildings are still there after all those years. The kids on the b/w 1959 photo are my eldest sister (left), me and neighbor girl Willie.

Spoorsingel, Rotterdam, then (my family in 1925) and now (2015)

Een 90 jaar oude foto die me heel dierbaar is, van augustus 1925, met mijn vader als een driejarig jongetje (linksonder), zijn oudere broer en zijn zussen (niet allemaal: de jongste drie zussen waren nog niet geboren). Ik heb altijd een idee gehad waar de foto was gemaakt, want het leek op de Spoorsingel, vlakbij waar de familie toen woonde. Op de achterkant van de foto staat slechts geschreven: “In het plantsoen, augustus 1925”.

Vanmorgen (begin 2015) ging ik met mijn camera naar de Spoorsingel en na een korte wandeling vond ik de preciese plek; de huizen, gebouwd aan het einde van de 19e eeuw, staan er nog, evenals de boom, hoewel natuurlijk veel groter en dikker.
Dit is de “toen en nu”-foto die ik in februari 2015 gemaakt heb, met de sepia-foto uit 1925 er ingemonteerd.
Overigens, mijn vader stierf in 2008, op 87-jarige leeftijd. Twee van de zusjes op de foto zijn nog (2019) onder ons: 99 en 95 jaar oud (in 2015).

There is that 90 years old picture that I cherish, dating from August 1925, with my father as a three year old boy (bottom left) together with his older brother and his sisters (not all of them; the youngest three sisters hadn’t been born yet). I have always had an assumption where it was taken, since it looked like the Spoorsingel in Rotterdam, which was close to where the family lived in those days. On the backside of the photo it only says: “In het plantsoen, augustus 1925” (“In the park, August 1925”).

This morning (early 2015) I went to the Spoorsingel with my camera and after a short walk I found the exact spot; the houses built at the end of the 19th century are still there and so is the tree, albeit much taller and thicker, of course.
This is the “Then and now” composition I made of that street in February 2015, with the the 1925 sepia family photograph as an inset.
By the way, my father died in 2008 at the age of 87. Two of the girls on the photo are still (2019) alive, 99 and 95 years old.